Ο Δημήτρης Κάσσαρης είναι συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής και συγγραφέας. Πάνω απ’ όλα είναι ένας αγαπημένος φίλος και ένας ευαίσθητος άνθρωπος με καρδιά μικρού παιδιού!!! Πώς αλλιώς, αφού αγαπά τα παιδιά, έχει γράψει βιβλία και τραγούδια γι’ αυτά κι έχει τραγουδήσει ο ίδιος προς τιμή τους!!!
Από όλες τις δημιουργίες του, ο λόγος σήμερα για την πρώτη ποιητική του συλλογή “ΑΛΛΙΩΣ”, εκδ. Γαβριηλίδης. Δύο ενότητες ποιημάτων σε μια συλλογή αγάπης για τον άνθρωπο, τον φίλο, τον διπλανό μας, αλλά και τον άγνωστο, αυτόν που υποφέρει,
αυτόν που αγωνίζεται…
Ο δημιουργός εμπνέεται πρωτίστως από κοινωνικά θέματα, αλλά και από τη φιλία, τον έρωτα, την αγάπη… Προσεγγίζει με ιδιαίτερο τρόπο όσα αρνητικά συμβαίνουν γύρω μας και αναζητά εναγωνίως αλλαγή πλεύσης. Θα έλεγα πως όλη η συλλογή
είναι η συνεισφορά του Δημήτρη Κάσσαρη στο να αλλάξουν τα πράγματα… Πόσο όμορφα το εκφράζει στο ποίημα ΑΛΛΙΩΣ, που δίνει και τον τίτλο στη συλλογή:
“Να μηδένιζα τούτη την αντίστροφη μέτρηση
Το μηδέν της ύπαρξης
Το ανύπαρκτο είναι να μηδένιζα
Ζωή αλλιώς, ο χρόνος να μετρήσει.
Να ακύρωνα τις ματαιωμένες αφετηρίες
Τόσες αφίξεις νέων απόντων
Τις σιωπηρές συναλλαγές να ακύρωνα
Ταξίδι αλλιώς, η επιτυχία να οριστεί.
Να γκρέμιζα τους πύργους αλαζονείας
Τόσα βάθρα αθλίων ρητόρων
Την ευφράδεια των αποσιωπήσεων να φώναζα
Νόημα αλλιώς, οι λέξεις να ηχήσουν…”
Συγκλονίζει το ποίημα – μήνυμα παύσης του εκφοβισμού – προς τιμή του αδικοχαμένου Άλεξ:
“… Τούτη η βία, η έχθρητα η τυφλή
Ας είναι η τελευταία.
Ένα μόνο,
Αντί κατάθεσης στεφάνου,
Ας γινόταν ενός λεπτού κατακραυγή,
Πέτρα – θυμός με δύναμη
Στην ολοκάθαρη τζαμαρία
Της καλυμμένης
Σιωπής.” (ΑΛΕΞ)
Πόση ελπίδα στο ποίημα ΔΥΝΑΜΗ, που αφορά στον αγώνα που δίνουν στα κέντρα απεξάρτησης και με αφορμή την απώλεια ενός νέου κοριτσιού γνωστού στον ποιητή, που προσπαθούσε να της εμφυσήσει το πολύτιμο δώρο της ζωής και της δύναμης, μέσα από δημιουργικές διεξόδους:
“Οι ώρες θα φεύγουν, οι δύσκολες ώρες.
Στην κάθε προσπάθεια το χτες θα νικάς.
Τα χέρια θα ανοίγουν, θα αντέχουν τις μπόρες
Σε σώματα δέντρα που ήταν στεγνά.
Οι μέρες θα φεύγουν, οι δύσκολες μέρες.
Δική σου η προσπάθεια κι η κάθε στιγμή
Που γενναία θα περνάς απ’ τις μαύρες τις ξέρες
Κάθε μέρα καθαρή, πιο κοντά στη ζωή…”
Τιμή στους αληθινά μεγάλους, όπως φαίνεται στο ποίημα για τον σπουδαίο Μάνο Χατζιδάκι:
“Μουσικομάγος γητευτής, του αιώνα επίλεκτος
Περήφανος του πνεύματος ιππότης
Καρπός της τέχνης της ζωής, χυμούς αστείρευτος,
Ώριμος κι άγουρος, του έρωτα της νιότης
Ταγός εργάτης, νέος ακούραστος
Προστάτης των τεχνών και των γραμμάτων
Ανθός κι αγκάθι στα κοινά, κρουνός ασίγαστος
Του πάθους, της ζωής και των πραγμάτων…” (ΟΙΝΟΧΟΟΣ)
Μα και νοσταλγία για αγαπημένους φίλους που έχουν φύγει…
“Φεύγουν οι φίλοι, πουλιά γι’ αλλού
Γλυκό σταφύλι ψυχής – μυαλού
Ζωή να στήσουν στην ξαστεριά
Στου παραδείσου κάποια στεριά…
Φεύγουν οι φίλοι λευτερωμένοι
Παρθένο δείλι τους περιμένει
Άγιο ροδόνερο σε τόπο αλλιώτικο
Να στάξουν όνειρο σε βυσσινόκηπο.”
(ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟΣ)
Από μια τέτοια συλλογή αγάπης δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα τρυφερά
ρομαντικά ποιήματα :
“Μισόσβηστη γλυκιά μορφή
Στου δοξαριού σου την αφή
Ακόμα ακούω το κύμα σου
Πλέω τη μουσική σου.
Κείνη η στιγμή στη συναυλία
Στην κίνηση του αγκώνα σου
Η αξέχαστη γωνία
Το αιθέριο λίκνισμα άντεξα
Πιωμένος τη μαγεία…”
(ΤΣΕΛΟΦΕΓΓΑΡΟ)
Ποιήματα ομοιοκατάληκτα και σε έμμετρο στίχο τα περισσότερα (δεν είναι εύκολο, αλλά ο Δημήτρης Κάσσαρης τα καταφέρνει περίφημα), με μια γλώσσα μοναδικά συγκινητική, που προκαλούν, πέρα από κοινωνικό προβληματισμό, πλήθος
ανάμεικτων συναισθημάτων στον αναγνώστη, με κυρίαρχη τελικά την αίσθηση της καθαρότητας της ψυχής και τη γλυκιά αίσθηση της ελπίδας…
Το πιο μεγάλο μου ευχαριστώ στον αγαπημένο δημιουργό για την τιμή να μου χαρίσει το βιβλίο του με μια συγκινητική αφιέρωση ποταμό, για όλα τα όμορφα δικά του τραγούδια που μου έχει στείλει, για την εκτίμηση και τη φιλία του!!!
Φωτεινή Κουσούλη
Δασκάλα – Φιλόλογος