Ο Μαγικός Κόσμος του παιδικού βιβλίου: Παραμυθένιες βόλτες (Το Χειμωνόσπιτο)
Ένας αρμονικός συνδυασμός λογοτεχνίας, μουσικής και ζωγραφικής είναι «Το Χειμωνόσπιτο» από τις εκδόσεις «Καλέντη». Ο συγγραφέας του, Δημήτρης Κάσσαρης, είναι ο ίδιος ερμηνευτής και στιχουργός των τραγουδιών, ο Νίκος Ξανθούλης έγραψε τη μουσική, ο Βασίλης Παπατσαρούχας ζωγράφισε το παραμύθι και η Λίλα Μουτσοπούλου το αφηγείται στο cd που συνοδεύει το βιβλίο. Όλες οι τέχνες μαζί συνθέτουν ένα «Χειμωνόσπιτο», που είναι ξεχωριστό και μοναδικό γιατί έχει ψυχή. Σε αυτό το παραμύθι τα άψυχα μπερδεύονται με τα έμψυχα αποδεικνύοντας στον μικρό αναγνώστη ό,τι είναι αληθινό και ανεκτίμητο. Και ποια είναι τα αληθινά και ανεκτίμητα στη ζωή; Οι αξίες της, όπως η αγάπη, η καλοσύνη, η συγχώρεση, το θάρρος, η εκτίμηση. Αυτές οι αξίες είναι που κάνουν ένα χειμωνόσπιτο, «Το Χειμωνόσπιτο». Αν προσέξει κανείς τον τίτλο του βιβλίου, αντιλαμβάνεται, από την πρώτη στιγμή, ότι ένα σπίτι έχει ανθρώπινη μιλιά. Οι διαφορές στη γραμματοσειρά του τίτλου θέλουν να το συστήσουν στους αναγνώστες όχι σαν ένα απλό σπίτι αλλά σαν ένα «σπίτι» μοναδικό και ξεχωριστό γιατί είναι ανθρώπινο. Έτσι, αρχίζει ένα μουσικό παραμύθι παρέα με όλες τις νότες, με το Λα της βροχής που είναι …μια σταγόνα ουρανού…και ψιχαλίζει την αγάπη που είναι ένα …δάκρυ σύννεφου ..και την αγάπη στάζει κι όλο βρέχει. Στη συνέχεια ακολουθεί το Σι, ο αέρας μιας χειμωνιάτικης συναχωμένης Δευτέρας! Όνειρα σύννεφα και άστρα φυσάει, όνειρα, σχέδια και λόγια, λάθη-σωστά, ανακατεύει σκορπάει…Η δύναμη της μουσικής αλλά και της ζωγραφικής του βιβλίου προσελκύουν τον μικρό αναγνώστη, αλλά και αποφορτίζουν τον ενήλικα αναγνώστη από τις έγνοιες και σκοτούρες της καθημερινότητας, ταξιδεύοντας τον σε έναν όμορφο κόσμο σαν αυτόν του παραμυθιού. Οι χαρακτήρες της ιστορίας είναι συμβολικοί, δίνοντας ο καθένας το δικό του μήνυμα. Ο φασαριόζικος Μεσημεράκης φορώντας γυαλιά και κασκέτο καβάλα σε ένα κόκκινο ποδήλατο όλο χτυπάει το ντριν του. Ο σύγχρονος, κυνηγημένος άνθρωπος από τον πολύτιμο χρόνο της αγχωμένης, αμφισβητούμενης κοινωνίας μας, έχει ανάγκη από θαλπωρή και αγάπη που μόνο σε ένα «Χειμωνόσπιτο», όπου βασιλεύει ο Ήλιος με τις εκατό θυγατέρες του, τη Λάμπρια, τη Κένζια, τη Μέθια, τη Μελιώ…μπορεί να βρει. Όμως, όπως στη ζωή έτσι και στα παραμύθια παραμονεύει ο φοβερός και κακός Ήτα-Ύψιλον με ημίψηλον, με ύφος και ένα μακρύ πούρο στο στόμα του. Ο Υπέρ- Υπολογιστής μπορεί, αν τον συμφέρει, ως και το φως να κλέψει.
-Γρήγορα γρήγορα ο χρόνος είναι χρήμα! Έκανε φουριόζος ο Ήτα-Ύψιλον. Έμαθε ότι σ’ αυτό το σπίτι ζει η Ξενοιασιά και η Ευτυχία, αλλά δε βλέπει καμιά πετρελαιοπηγή πουθενά. Μόνο αυτόν τον λαχανόκηπο.
Ο συγγραφέας εδώ αναφέρεται στη δύναμη της τεχνολογίας και σε μια «επικίνδυνη» εικονική πραγματικότητα που με τις νέες τεχνολογικές και ψηφιακές δυνατότητες, αν και προσδίδουν μία καινούργια δυναμική, δεν επιτυγχάνουν την πραγμάτωσή τους, αφού οι μηχανισμοί συμπιέζονται ανάμεσα στην ηγεμονία των στρατηγικών της αγοράς και του συμφέροντος από τη μια και στην «ελαφρότητα» της πολιτιστικής παραγωγής χωρίς ποιότητα και αξίες από την άλλη. Ο Ήτα-Ύψιλον με μια νευρική κίνηση πέταξε ένα μάτσο χαρτονομίσματα στον αέρα. Είμαι κυρίαρχος αυτού του πλανήτη. Γεννάω λεφτά, έχω δύναμη ακόμα και τον πατέρα σας Ήλιο μπορώ να αγοράσω …
Όμως, όπου βασιλεύει ο Ήλιος με το απέραντο άπλετο φως του, όπου βασιλεύει η αγάπη και οι αληθινές αξίες της ζωής τότε οι ψεύτικες, οι πρόσκαιρες και ανούσιες έννοιες στη ζωή μας εξατμίζονται, χάνονται και βγαίνουν από τα παραμύθια, σαν τον παραδόπιστο και συμφεροντολόγο Ήτα-Ύψιλον.
Υπάρχει τριτοπρόσωπη αφήγηση, η οποία μοιράζεται ανάμεσα στους μονολόγους των πρωταγωνιστών της ιστορίας, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον συγγραφέα να απαγκιστρώνεται από τους ήρωές του και να μετατοπίζεται από τον Μεσημεράκη στον Ήτα- Ύψιλον και από την ηρεμία του Χειμωνόσπιτου στο σκοτεινό ημισφαίριο της γης και στην πετρελαιοχώρα. Οι λέξεις ζευγαρώνουν παίζοντας μεταξύ τους και δημιουργώντας εικόνες και συναισθήματα…απόγευμα-χαρταετός, φεγγάρι-χαρταετός, ηρεμία-φλοκάτη. Οι ζωγραφιές του βιβλίου αποτυπώνουν την παραμυθένια διάσταση της ιστορίας αλλά και οι ξεκάθαρες εικόνες του εντυπώνονται εύκολα στο παιδικό μυαλό, βοηθώντας στην πρόσληψη παραστάσεων και αφηρημένων εννοιών.
Ένα καλογραμμένο, προσεγμένο παραμύθι που αξίζει να διαβαστεί από μικρούς και μεγάλους, γιατί τα παραμύθια δεν έχουν ηλικία.